Bevallingsverhaal
januari 2018 (37+6 weken zwanger)
Ik zou een balloncatheter krijgen om mij de dag er na te kunnen inleiden. Ik stond te popelen naar dit moment aan gezien ik bij 34 weken een bloeding kreeg, ik iedere keer flauw viel omdat hij mijn ader dicht drukte, de kleine hart slag dalingen had omdat hij op zijn navelstreng lag en er gewoon simpelweg geen ruimte in mijn buik meer was. Hij groeide de laatste weken 400 gram per week, en aangezien ik minder leven voelde en als ik hem uit zou dragen ik een baby van 4.5 kilo zou moeten baren werd ik ingeleid (had al weeë 1x in de 15 min.
Maar helaas…… ik was de hele middag gaan spelen met onze oudste van 13 maanden om de zenuwen te verzetten. Tot ik om 17 uur zag dat ik gemiste oproep had (zou zelf 18 uur mogen bellen hoe laat hij geplaatst werd) ik belde terug en er werd gezegd dat de afdeling te vol lag dus dat alles een dag op schoof. Ik baalde enorm omdat ik de laatste week iedere dag aan de monitor ging voor minder leven voelen en ik dat dus nu niet kreeg.
5 januari 2018
Ik heb geen oog dicht gedaan en in de hele nacht mijn kindje 3 keer zacht gevoelt. Ik bel om 10 uur en mag komen om aan de monitor te gaan. Ik lig net 30 min en de verloskundige komt binnen dat ik de ballon catheter gelijk krijg ipv die avond. Na het plaatsen had ik 4 keer in de 15 min een weeë vooral in mijn rug. Maar ik mag naar huis, ik voel dat ze in mijn rig blijven en neem voor het slapen gaan een paracetamol. 23.30 uur na alles gecontroleerd te hebben ga ik naar bed, ik mag 7 uur bellen hoe laat de verloskamers vrij zijn.
6 januari 2018
01.30 uur ik word wakker met krampen die te sterk aanwezig zijn om veder te kunnen slapen.
En besluit te gaan time om de 2.5 min een wee die ruim een minuut aan houd. 04.30 ik moet naar de wc om te poepen en plop mijn ballon is er uit. Ik bespuit naar boven te gaan en mijn moeder wakker te maken. Zij is blijven slapen omdat ze bij de bevalling moet zijn. 05.00 uur ik bel het ziekenhuis, de krampen worden iets sterker en ik kan toch niet meer slapen.
06.15 vliezen worden gebroken en ik ga direct van 2.5 cm naar 4 cm ontsluiting. De nacht verpleegkundige begint spullen klaar te zetten en ik vraag aan haar waarom ze dat nu allemaal al pakt.
Ze geeft aan dat ze het gevoel heeft dat het niet lang gaat duren en ze niet wil dat er niks klaar ligt. Ik antwoord met nouwww… bij mijn oudste duurde het van af vliezen breken 10 uur voor die er was.
07.50 uur de weeën zijn nu zo sterk dat ik ze weg moet puffen maar ik me nog prima kan ontspannen en kijk tussen door tv.
08.30 uur ik moet plassen en vraag of ik ff naar de wc mag. Op de wc krijg ik me toch eens een wee die lastig op te vangen is, in mijn benen, buik en rug. Ik loop terug naar het bed en probeer ze staand op te vangen. Het lukt niet en ik vraag om 08.39 om pijnstilling omdat ik dacht vanaf nu begint de ontsluiting pas. 08.50 uur verloskundige zegt dat ik 8 cm heb en vraagt of ik nog pijnstilling wil. Op dat moment zeg ik JA, maar direct na mijn JA, komen de persweeën. De verloskundige moedigde mij aan en zei toe maar ….. geef maar mee.
Mijn zus zou de bevalling filmen en vanaf dat de camera aan ging, 1 min en 40 seconden later lag hij op mijn borst. Beetje blauw rond de mond omdat het vruchtwater nog in zijn longen zat maar voor de rest super gezond.
08.54 uur op 6 januari 2018 trotse ouders geworden van een zoon.
Hij is geboren bij 38+1 week
Woog 3895 gram en geschat op 55cm lang.
En inderdaad het duurde niet lang zoals de nacht verpleegkundige zei.
Zo heb ik dus aan de lijven onder vonden dat iedere bevalling anders is.
