De zwangerschapstest
Hallo! Na mijn eerste blog waarin ik kort iets over mezelf vertelde, wil ik nu graag met jullie delen hoe
ik erachter kwam dat ik zwanger was.
Nagesprek
Enkele weken na de zwangerschap van Else hadden we een eindgesprek bij onze gynaecoloog. Zo’n
eindgesprek vindt ongeveer 6 weken na de bevalling plaats en is onder andere bedoeld om de
periode van nacontrole af te sluiten. Tijdens dit gesprek hebben we het ook over een mogelijke
nieuwe zwangerschap gehad. Ten eerste of het überhaupt slim was. Toen bleek dat onze gynaecologe
geen grote bezwaren had, hebben er het erover gehad hoe een zwangerschap dan zou verlopen. De
arts gaf aan dat zij een cerclage zou aanbevelen op basis van mijn eerdere zwangerschappen. Een
cerclage is een onoplosbaar bandje dat rondom de baarmoederhals wordt gehecht. Hiermee wordt
geprobeerd een vroeggeboorte te voorkomen. Het feit dat onze arts uitsprak dat ze ons hiermee
goede kansen gaf op een normale zwangerschap gaf ons hoop. Zowel Daan als ik dachten het aan te
durven én niet heel lang te willen wachten. Het leek ons leuk als onze kindjes niet veel
leeftijdsverschil zouden hebben.
Borstvoeding
Ik heb Else meerdere keren per dag (en ’s nachts) borstvoeding gegeven totdat ze iets meer dan
negen maanden oud was. Op mijn werk kolfde ik ook nog meerdere keren. Toen ik in januari bij een
nieuwe werkgever ging werken, ben ik na enkele weken gestopt met kolven. Ik kolfde in mijn
lunchpauze en vond het niet leuk om me elke keer af te zonderen van mijn nieuwe collega’s. Tegen
die tijd kwamen er ook ineens nachten dat Else doorsliep. Ook at ze steeds meer vast voedsel. Dus
het aantal borstvoedingen per dag werd minder. Toch was ik nog niet ongesteld geworden. Wel had ik
veel pijn aan mijn onderbuik en rug. Daarvoor ben ik zelfs bij de gynaecoloog geweest. Gelukkig was
er niks te vinden. Wel gaf de arts aan dat er nog geen ‘activiteit’ te zien was met betrekking tot een
eisprong ofzo. Ik dacht namelijk dat het daar misschien door kwam. Maar dat was het dus ook niet.
De test
Iets later, halverwege maart, dacht ik dat ik mijn eerste menstruatie had. Ik verloor bloed. Maar
uiteindelijk duurde dit maar één dag. Ik vond het vreemd. Daarnaast voelde ik me niet ziek ofzo.
Terwijl ik dat eigenlijk wel gewend was als ik ongesteld was. Twee dagen later, op een zaterdag, zat
het me nog niet lekker. Ik besloot voor de zekerheid een zwangerschapstest te kopen. Vooral omdat ik
de gedachte “dat het dat kon zijn” van het lijstje af wilde strepen. Toen ik ’s middags met Daan en Else
thuis was heb ik die test gedaan. Tot mijn grote verbazing én schrik én vreugde bleek ik heel pril
zwanger! Ik heb zitten huilen omdat ik zo aan de gedachte moest wennen. Het was voor mij echt
onverwacht. Haha. Maar absoluut niet ongewenst hoor. Totaal niet. Gewoon schakelen.
De dag erna, op zondag 15 maart 2020, kregen we van het kabinet te horen dat we in een intelligente
lockdown gingen. Ik heb gevloekt. Had ik eindelijk een kans op een normale zwangerschap komt die
stomme Corona ineens tussendoor! Maar als ik er nu op terugkijk is het best fijn geweest.
Thuiswerken, weinig sociale verplichtingen, lekker rustige avonden. Heerlijk als je net zwanger bent.
Ik kon het gemakkelijk geheim houden en we hadden tijd om eraan te wennen. Het enige waar ik écht
van baal is dat Daan niet mee mag naar controles in het ziekenhuis. De eerste echo waar hij bij mag
zijn is de 20 weken echo. Dat is wel jammer. Gelukkig is die nu alweer over twee weken. De tijd gaat
snel want dan ben ik alweer bijna op de helft!