Afscheid

wieg huren

Afscheid

Lieve allemaal, het voelt voor mij vreemd dat ik zo lang afwezig ben geweest! Het is vandaag precies 4 weken geleden dat onze zoon Hidde werd geboren op 29 oktober 2020 om 8.03 uur. Ik heb echt even bij moeten komen van alles. Uiteindelijk was de bevalling redelijk onverwacht. Ik was “pas” 37 weken zwanger en had mezelf steeds voorgehouden dat ik best wel eens de 40 weken kon halen. Daarnaast stond ik dezelfde dag zonder voortekenen kasten in te ruimen en dozen uit te ruimen. We waren net weer in ons eigen huis na een aantal weken bij mijn moeder te hebben gewoond vanwege een verbouwing. Ik had eigenlijk nergens last van tot ik eten ging koken. Toen kreeg ik krampen en al snel had ik door dat het weeën waren. Ik wil hier niet mijn hele bevallingsverhaal gaan vertellen, dan moet je maar even op mijn Mamaplaats profiel kijken. Maar ik wil wel graag kort wat over de dagen na de bevalling vertellen.

Op die donderdag 29 oktober kwamen we pas laat thuis met Hidde. We moesten 12 uur in het ziekenhuis blijven ter observatie na zijn geboorte. Gelukkig maar, want ik had best wat bloedverlies na de bevalling en gedurende die dag. Daarnaast moest Hidde zijn bloedsuiker meerdere keren gecontroleerd worden omdat hij relatief groot was (3750 gram en 51 cm). Gelukkig was alles helemaal in orde met ons allebei en waren we rond 21.30 uur eindelijk thuis. Dat onze co-sleeper van wieghuren.nl nog opgebouwd moest worden was een kleine tegenslag, maar gelukkig had Daan er niet lang voor nodig. De dagen na Hidde zijn geboorte waren vermoeiend. Hidde moest wennen aan het leven buiten mijn buik, Else moest wennen aan haar broertje, wij moesten wennen aan de nieuwe situatie, ik moest wennen aan mijn lege buik. Het was maar goed dat we zo’n lieve kraamverzorgster én stagiaire hadden. Want er was hier in huis genoeg te doen. Daarnaast heb ik meerdere keren mijn hart gelucht en tranen laten vloeien. Want zoals de titel van deze blog al zegt: een bevalling is zowel een ontmoeting als een afscheid. Je ontmoet je kindje, het wezentje dat in jouw buik zat. En ineens is het een baby in jouw armen. Je herkent misschien wat dingetjes. Ik herkende bijvoorbeeld Else haar puntige hielen. Die hadden wekenlang tegen mijn ribben getrapt en waren vanuit buiten goed te voelen. Dus toen ik haar hielen de eerste keer in mijn hand had herkende ik de vorm. Zo kan die eerste ontmoeting met je baby heel vertrouwd zijn. Maar naast een ontmoeting is het ook een afscheid van je zwangere lichaam. Het leven in je buik maakt, ervan uitgaande dat alles goed gaat, plaats voor leven uit je buik. Je lichaam is leeg en gaat ontzwangeren. En dat is best heftig.

De eerste weken na de geboorte van Hidde stonden dus in het teken van wennen en afscheid nemen. Wennen aan de nieuwe situatie, wennen aan de mega gebroken nachten, wennen aan Hidde. Maar ook wennen aan kraamtranen, wennen aan controles die net iets anders verlopen vanwege Corona en wennen aan stuiteren van de adrenaline. Ik vind de kraamperiode zó bijzonder. Want deze periode hangt van uitersten aan elkaar. Enerzijds ben je vaak heel moe en wil je eigenlijk zoveel mogelijk slapen, anderzijds wil je geen seconde van je kindje missen en lig ik vaak gelukzalig naar Hidde te kijken. Of je wilt zoveel mogelijk mensen je prachtige nieuwe kindje laten zien, terwijl je daarnaast het liefst zoveel mogelijk rust wilt en hem weinig prikkels wil geven. Of je wilt dat je kindje altijd zo klein blijft én bent onwijs benieuwd naar wat voor persoon hij wordt. O o o wat een rollercoaster. Nu Hidde vier weken is merk ik dat de heftigste periode achter de rug is. De ergste kraamtranen zijn voorbij, mijn lichaam is weer wat in z’n oude shape (nog lang niet helemaal hoor maar de ergste beursheid van de bevalling is over), het slaapgebrek begint te wennen en ik merk dat we weer iets van een ritme hebben. Het is jammer dat de bijzondere periode zo snel voorbij gaat. Zeker omdat wij hoogstwaarschijnlijk geen kindje meer zullen krijgen. Dus ik besef me steeds dat ik dit voor het laatst meemaak. En stiekem doet dat wel pijn.

Dus lieve vrouwen (en vaders) die een kindje verwachten: Probeer deze periode bewust mee te maken. Het gaat ontzettend snel. Iedereen roept het, maar het is écht zo. Voor je het weet is je kindje vier weken oud en weegt hij al 4846 gram (no kidding!). Die leuke pakjes in maat 50 zijn te klein voor Hidde. Dus echt: Het gaat snel. Ben je bewust van de momenten. Van je zwangerschap, de bevalling en de kraamperiode. Maak je niet teveel druk over spullen. Je kunt super veel huren (hallo wieghuren.nl!) en het meeste kun je op het moment zelf ook wel kopen. Of anders lenen. Je ervaring is het belangrijkste. O en: Leg de momenten die je niet wilt vergeten vast. Laat je zwangere buik fotograferen, laat je bevalling fotograferen én regel een newborn shoot. Misschien is dit de laatste keer dat je dit meemaakt en deze tijd komt nooit meer terug.

wieg huren

Nou, genoeg wijze woorden van mijn kant. Dank jullie wel dat jullie mijn blogs gelezen hebben. Ik
vond het leuk mijn verhalen met jullie te delen. Hopelijk blijven jullie me volgen op Instagram www.instagram.com/mereldamhuis. Ik ga nu weer genieten van Hidde, die fijn naast me ligt in de
co-sleeper van wieghuren. De houten co sleeper, Chloé is een echte aanrader!
Dikke kus en veel liefs, Merel