Vera’s eerste blog van 2021!
Toen ik ongeveer 30 weken zwanger was van Kiki (onze oudste), vroeg mijn verloskundige
of ik een geboorteplan had of wilde. Omdat ik geen idee wat dit was, stelde ik haar de vraag
wat het in hemelsnaam was. Ze vertelde dat dit een plan was met daarin je wensen vlak
voor, tijdens en vlak na je bevalling. Mijn man was toen mee en had zijn lolbroek aan: hij
vroeg de verloskundige of we daar ook in moesten vermelden hoe zij haar thee dronk.
Oftewel: hij vond het onzin. En ik ook.
Dus de eerste bevalling hebben we gedaan zonder geboorteplan. Als we dit wel hadden
gehad, zouden we het na een uur al uit het raam kunnen gooien. Ik wilde thuis bevallen en
werd door een discutabel kleurtje van het vruchtwater naar het ziekenhuis gestuurd. Op wat
liters bloedverlies na ging die bevalling prima. Zo ook de tweede bevalling. Toen de
verloskundige vroeg of we een geboorteplan hadden, hebben we het kort en bondig
gehouden: het kind moet er uit, het liefst zo soepel en snel mogelijk. En nu komt de derde
bevalling steeds dichterbij. De verloskundige heeft volgens mij niet eens meer gevraagd
naar het geboorteplan. Waarschijnlijk kennen ze ons inmiddels een beetje. Nu krijg ik elke
week een berichtje van mijn zwangerschapsapp: ‘Gefeliciteerd, je bent… weken zwanger!
Heb je al aan… gedacht?’ En toen stond daar een checklist voor een geboorteland. Ik had
mij er nooit in verdiept, dus de nieuwsgierigheid won en ik nam een kijkje. Je kunt dus
werkelijk alles vastleggen in het plan: wie er aanwezig mag zijn (zelfs de optie:’ partner mag
er niet bij zijn’ staat er in), welke foto’s en video’s er gemaakt mogen worden, dat je de
mogelijkheid wilt hebben om alles te mogen eten en drinken tijdens de bevalling en dat je
een spiegel wilt gebruiken om je te motiveren voor het naar buiten ademen van de baby.
Nu ben ik een flinke controlfreak, maar op een of andere manier kan ik dit met een bevalling
goed loslaten. De natuur doet toch zijn werk wel en alles wat jij van te voren in je hoofd hebt,
loopt waarschijnlijk toch volkomen anders. En er is toch altijd een deskundige in de buurt die
na weet ik veel hoeveel bevallingen weet hoe jij het beste en snelste kunt bevallen.
Toch denk ik dat er legio vrouwen zijn die wel een geboorteplan willen hebben, dus ik wil
toch wat tips geven om over na te denken. Tips die je op de standaard lijstjes niet
tegenkomt.
Wat doe je met de overige kinderen als de bevalling begint? Heb je oppas paraat staan en
zo ja, hoe lang van te voren breng je ze? Tip: weet goed het onderscheid te maken tussen
voorweeën en de echte weeën. Bij mijn vorige bevalling vond ik dat verschil erg lastig en
heeft Kiki uiteindelijk vijf dagen bij mijn ouders gebivakkeerd.
Bespreek van te voren met je partner dat je in een andere realiteit zit tijdens de bevalling.
Dat je achteraf niet meer weet wat je hebt gezegd of gedaan. Dat je waarschijnlijk vrij weinig
meent van wat jij jouw partner naar zijn/haar hoofd slingert. Dit heb ik gelukkig niet uit
ervaring, want volgens mijn man heb ik mij tot nu toe voorbeeldig gedragen tijdens het
moment supreme. Al zegt hij dit misschien ook wel om mij te vriend te houden, ik moet er
immers nog eentje.
Bespreek van te voren met je partner hoe jij op de gevoelige plaat wordt vastgelegd.
Uiteraard staat het onderdeel foto/video ook op de standaard geboorteplannen, maar ik heb
nergens zien staan dat je eisen moet stellen over hoe je op de foto komt. Op het moment
dat je eindelijk met je kind op je borst ligt, maakt het je niets meer uit. Maar zodra je die
foto’s terug ziet, zul je spijt hebben dat je jouw partner niet duidelijker hebt geïnstrueerd hoe
hij/zij je op de gevoelige plaat moet zetten. Dus oefen thuis van te voren wat de beste
fotohoek is. Doe dit bij voorkeur op het moment dat je net uit bed bent, zodat je er net zo
verlept uit ziet als na je bevalling.
Zorg dat je goed op de hoogte bent van hoe je partner tegen de bevalling aan kijkt. Vindt
hij/zij het al spannend, zorg dat je genoeg Dextro bij je hebt. Dit staat al op de meeste
vluchttaslijstjes, maar niemand zet er bij dat dit is om te voorkomen dat je partner flauwvalt.
Waarschuw je partner ook voor de aanblik daaronder. Wellicht wil je ooit na deze bevalling
weer een keer van bil, dan is het wel fijn als je partner geen horrorplaatjes van down under
voor zich ziet. Geef aan dat het echt niet erg is dat hij/zij alles in geuren en kleuren hoeft
mee te maken.
Misschien wel het belangrijkste punt op een geboorteplan: maak je niet druk. Luister naar je
lijf en de professionals. Je lijf weet uit oerinstinct wat te doen en de professionals weten de
grootste schade te beperken. Geniet van alle complimenten die je gaat krijgen (er zijn vrij
weinig activiteiten waar je zoveel complimenten krijgt als bij een bevalling).
Wellicht bevalt het je zo goed dat je over een paar jaar voor een remake gaat.
