Dat was makkelijk.

magic-in-elkaar-zetten

Dat was makkelijk.

Dat was een eitje. Ik had het graag zelf gedaan, maar soms moet je de man ook wat taakjes
geven, anders voelen ze zich helemaal nutteloos. Dus manlief mocht de wieg in elkaar
zetten. We (nouja, ik…manlief had uiteraard vrij weinig inspraak) hadden gekozen voor de
Chicago Next 2 me Magic. Ik had hem vast naar boven gestuurd om te starten, want ik
moest voor de 244e keer plassen. Toen ik boven kwam, was hij al bijna klaar. Dus ik dook
snel op het bed. Want ik ging eens even toekijken hoe hij dat aan ging pakken. Ik dook op
bed ja, dat voelde nu weer veilig. We hebben nu namelijk klossen onder de poten, in plaats
van bierkratjes. Afgelopen week kwam mijn ega vlak voor bedtijd naar beneden dat we
misschien toch maar voor klossen moesten gaan, omdat een van de poten bijna door één
kratje zakte. Je snapt dat ik heel relaxed heb geslapen die nacht. Dus de volgende dag
hebben we de kratjes toch maar omgewisseld voor klossen. Ik was wel blij dat hij er
doorheen zakte en niet ik. Ik voel me namelijk toch al een waggelende walvis. Zoveel ben ik
niet aangekomen (kilootje of 12 denk ik), maar toch…als je dan ook nog eens door de kratjes
onder je bed zakt… Dus nu is echt alles klaar voor de baby. Het bed staat stevig, de vluchttas staat klaar en de
wieg is opgemaakt. Ook dat heb ik manlief laten doen, ook onder supervisie van mij. Anders
had de molton over het hoeslakentje gezeten. Misschien had ik de lakentjes nog moeten
strijken, maar toen ik vorige keer in mijn verlof mini-rompertjes stond te strijken, heb ik mij
voorgenomen om alleen nog te strijken in uiterste gevallen. Oftewel, het strijkijzer staat al
twee jaar in de kast te verstoffen. Ik moet nog twee weken tot de uitgerekende datum: 28
februari. Toevallig precies dezelfde uitgerekende datum als bij Liz. Had ik zelf nog niet eens
door, maar mijn moeder attendeerde mij hierop. Dus ik hoop dat komende week de sneeuw
verdwijnt, dan kan ik nog eventjes lekker rondhobbelen voordat we met gierende bandjes
naar het ziekenhuis racen (uiteraard met een avondklokverklaring op zak).
Liefs Vera.